Review-> To My Boy - Messages(2007) + Live Review - To My Boy,Haunted House Patry(15-11-2007,Gagarin 205,Athens)

Ναι,ντάξει απότι καταλαβαίνεις θα πέσει πολύ βρετανική σκηνή από δω και πέρα,μπας και βάλει κανένας μυαλό.Το πόσο snob είναι η πλειοψηφία του ελληνικού κοινού δε χρειάζεται να το κρύβουμε καθόλου,είναι ολοκάθαρο.Οι To My Boy,υπογράφοντας στην xl records και κάνοντας περιοδείες με Bloc Party και Shitdisco,είναι ένα απο τα πιο πολυαναμενόμενα groups στην βρετανία,δεν είναι;;Ε,για τους μουσικούς "φωστήρες" εδώ,δεν είναι.Άντε κοιτάξτε κάναν ξένο τύπο ρε,μπας και μορφωθούμε...Να σας το κάνω πιο εύκολο,χμμ,μισό λεπτό,ορίστε,πάτε στη space σελίδα τους και θα τα δείτε ολοκάθαρα.Δε φτάνει που κάναμε αμάν να δούμε και κάποιο πρωτοποριακό όνομα live στη βάρβαρη χώρα μας,100 άτομα μαζεύτηκαν όλοι κι όλοι...Τί είναι αυτά ρε;Ειλικρινά,ντρέπομαι.Ντρέπομαι και λυπάμαι ταυτόχρονα επειδή δεν είχα την ευκαιρία να είμαι εκείνη την ιστορική μέρα,στις 15 του νοέμβρη,στην αθήνα.Αλλά έννοια σας,κι έμαθα κι από άλλους τι χαμός έγινε και πως γάμησαν οι τύποι...100 άτομα μόνο,άκου κει,γι' αυτό λέω ότι φαίνεται ότι η πλειοψηφία είναι snob ρε παιδί μου,πώς να το κάνουμε,κολλημένοι στα ίδια και τα ίδια και τα ίδια.Α,ξέχασα,υπάρχει κι η δικαιολογία για ακριβό εισιτήριο.20 ευρώ είναι πολλά για 3 ονόματα ε;Και πες οι έλληνες οι Tax Collectors που έκαναν support,ντάξει,έλληνες είναι θα τους ξαναδούμε.Αλλά ρε σεις,οι Γερμανοί Haunted House Party δε σας λένε τίποτα;Απαράδεκτα πράγματα,σε άθλια κατάσταση βρισκόμαστε.Και να σου πω,και καλά μας κάνουν στην Αγγλία ύστερα που δεν έρχεται κανένας στα live από ελληνικά groups.Κλασικό παράδειγμα,οι Mary And The Boy.Μόνο έλληνες από κάτω,εμ,τα θέλουμε και τα παθαίνουμε,αλλά πουυυύ,εκειιί εμείς κολλημένοι.Πάντως,ένα τελευταίο θα πω για εκείνη την πολύ-μπροστά-βραδιά,ένα τεράστιο μπράβο στο Gagarin 205 και στη Sonic Playground,είναι σίγουρα πολύ πιο μπροστά απόσο μερικοί νομίζουν...

Τώρα,χμμ,για να πούμε για το πρώτο δίσκο των To My Boy,το Messages...Όταν μια μπάντα βρίσκεται στο Liverpool το οποίο διαθέτει μια χαρά normal κοινό,και γράφει σύγχρονη μουσική,αν είναι το ίδιο δυναμικοί και σε live,ο κόσμος θα γουστάρει,θα στηρίξει,η μπάντα θα προωθηθεί και θα τραβήξει τη προσοχή.Αυτό συμβαίνει και με τους 2 αυτούς τυπάκους,τον κύριο Sam White και τον κύριο Jack Snape.Power Pop ρε σεις,ξέρετε τί σημαίνει αυτό 'η όχι;Computer music,αυτό μήπως;Πάλι κιθαριές και funky μπασσαριές θέλουμε;πα πα πα...Το Messages είναι ένας χαρούμενος δίσκος,σίγουρα κινούμαι ρομποτονικά κάθε φορά που ακούω το Model.Oh,Metal!,τί έγινε πάλι;Ρυθμικά ωραία tunes στο Talk και εκνευριστικά και σίγουρα ρομποτονικά στο I Am Xray."I am.xray.i love.your skeleton."Τί ωραίος δίσκος και τί ωραίο group ρε γαμώτο...Πολύ γαμάτες indie κιθάρες στο The Grid με ηλεκτρονικά να βαράνε...Και να σταματήσουμε με ένα μαγικό κομμάτι με γαμάτο video clip επίσης,το Fear Of Fragility.Σταματάω εδώ,αλλά θα έχει και συνέχεια το όλο βρετανικό thing.Απλώς remember.

9

To My Boy Official Site
Haunted House Party Myspace
Gagarin 205 Official Site
Sonic Playground Official Site

Review-> Crystal Castles - Crimewave EP(2007)

Η σημερινή βρετανική σκηνή που λέγαμε...ιδού.Crystal Castles,όνομα και πράμα.Όπως περιγράφονται και οι ιδιοι στη space σελίδα τους," we are named after She-Ra's home , we play rough".Διαδίδοντας διάφορα demos και remix έφτασαν ως εκεί που είναι.Έτσι γίνονται αυτά.Κυκλοφορούν home demo,κάνουν remix klaxons και bloc party,και σπέρνουν.Freaky fotos,cool ντύσιμο και πάμε για Drink N' Fuck(Good Times) να παίζει απο πίσω και να γουστάρουμε.Το μόλις 51 δευτερολέπτων Rot συνεχίζεται στο ενός λεπτού Rot-1,το Crimewave και το Xxzxczx me να σκίζουν,και εννοείται με το τελευταίο Mother Knows Best να τα δίνουν όλα,μα όλα.Μόλις 17 λεπτά κρατάει το όλο playlist,8 tracks,και σου'χει φύγει το κεφάλι.Είναι να υπάρχει ο κόσμος και το support,τώρα αν οι άλλοι είναι χρονοκάψουλες,τί να λέμε..Όχι,εγώ πάντως εδώ,επιμένω,Crystal Castles.Παιδικοί electro ήχοι,θυμίζουν βρεφικά παιχνίδια,dance dance dance και δώσε..2 άτομα,δε χρειάζονται παραπάνω.Σύνθια,vocoders και bleep machines και ο ήχος είναι γαμώ.Τώρα όποιος πει ότι αυτά είναι γελοία και δεν νοείται τέτοιο group,ντάξει,δε μιλάω,θα έχει μείνει πίσω...The end,your end.

10

Crystal Castles Myspace

Reiew-> Digitalism - Idealism(2007)

Παρακαλώ οι φλώροι που δε θέλουν ή ντρέπονται να χορέψουν,να κάνουν στην άκρη,να πάρουν το και καλά cool ύφος,να πιουν το ποτάκι τους,και άντε γεια.Ένας δίσκος απαραίτητος για όσους θέλουν να θεωρούνται cool.Και δε με νοιάζει τι ψαγμένο όνομα θα μου πετάξουν για να με πιάσουν αδιάβαστο,επειδή τους Digitalism μπορείς να πεις ότι τους ξέρουν σχεδόν όλοι,αλλά,φιλαράκι αν δεν μπορείς να σεβαστείς ένα τέτοιο group,άστο,χέσε και το "ψαγμενιλίκι",και άντε σπίτι να δούμε κάνα σίριαλ και κάναν αγώνα.Τα παλικάρια, οι Digitalism,δεν εξηγείται αλλιώς είναι θεοί σε αυτό που κάνουν,με εφέ στη φωνή ακριβώς όπως πρέπει.Αφού είπαμε αυτός ο δίσκος είναι ένα kick in the ass για τους τέλεια-ψαγμένους-φλώρους(τέτοιους μπορώ να σου βρω όσους θες..).Τί να τις κάνω τις μουσικές γνώσεις αν ντρέπεσαι να μεθύσεις χορεύοντας στους ρυθμούς τους;Χμμ,πολλά λέω και θα πάθουμε και τίποτα..(?)Άνετα στους 10 καλύτερους δίσκους του 2007 και τα I Want I Want και Idealistic μέσα στα πιο cool songs της χρονιάς(ντάξει πρώτο πρώτο είναι το θρυλικό North American Scum).
Μα γιατί να μην υπάρχει ο κατάλληλος κόσμος εδώ στην Ελλάδα για να ακούσει τέτοια μουσική;Πρέπει πάντα να είμαστε μια δεκαετία πίσω;Άντε να βάλουμε μια τάξη ρε,έχει ξεφύγει το όλο πράγμα..(πάω στοίχημα αν ερχόταν εδώ οι Digitalism για live,200 άτομα κι άμα θα μαζευόταν).Απλώς δεν υπάρχει διάθεση για εξέλιξη,αναρωτιέμαι πάντα έτσι θα είμαστε;Κι όσοι ακόμα έχουν καταλάβει τί παίζεται,προτιμούν να μη κάνουν τίποτα και παύουν να ασχολούνται,και στο τέλος σνομπάρουν.Αμ,δεν είναι έτσι παίδες.Κάτι πρέπει να γίνει.."It's such a situation in where you're stuck in your own time" λένε πολύ σωστά στο όμορφο Apollo-gize.

9

Digitalism Official Site

Review-> The Enemy - We'll Live And Die In These Towns(2007)

Μόνο και μόνο από το τίτλο,καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ευγενικό και αγενές ταυτόχρονα χώσιμο στους στίχους.Απίστευτες βρώμικες κιθάρες και τύμπανα να βαράνε ρυθμικά και νευριασμένα.Όλο το άλμπουμ γεμάτο ρυθμό,πάθος,ίσως και συμπόνοια στο You're Not Alone.Ένας δίσκος που σίγουρα μπορεί να επηρεάσει και να εμπνεύσει σε μεγάλο βαθμό.Και δε μιλώ μόνο για ιδέες για κιθαριστικά ριφάκια,αλλά για indie feeling γενικότερα.40 Days And 40 Nights,στίχοι που κυλούν τέλεια,άνετα διακρίνουμε το bridge και το chorus,great song anyway.Κλείνοντας με το Happy Birthday Jane,αυτό με ψιλοχαλάει στο τέλος,γιατί κλάψα ρε παλικάρια,αν και παραμένει ωραίο song αλλά όχι για τελευταίο..Πάντως,οφείλω συγχαρητήρια στους κυρίους,μόνο και από τούτους τους στίχους εκφράζονται ένα σωρό άτομα "i'm so sick sick sick and tired of working just to be retired,i don't want to get that far,i don't want your company car!".Πάμε,away from here!

7

The Enemy Official Site

Review-> Justice - t(2007)

Justice.Ένας electro δίσκος μονοκοπανιά στο κεφάλι χωρίς παύσεις ανάμεσα στα tracks,που δε χαρίζει ούτε τόσο δα.Σπάνια θα πετύχεις τις φωνές τους,αλλά το όλο electroμηχάνημά τους είναι υπεραρκετό για να καταλάβεις ότι το κιθαριστικό cool rock lifestyle έχει φτάσει στα όριά του..Άντε ας πάρουμε όλοι τα σύνθια μας τώρα,μέχρι να φτάσουμε στα όριά της και την electro.Στο τρίτο κομμάτι του άλμπουμ,οι Justice διατάζουν "do the dance,do the dance",κάτι ξέρουν κι αυτοί..Κι όμως δε σταματούν εκεί,"let's get this party started right,let's get drunk and freaky fly" και δε συμμαζευόμαστε.Αυτά είναι...Εν έτη 2007,σχεδόν 2008,θέλω να πιστεύω ότι η indie-electro επικρατεί,αν και δε μπορώ να χαρακτηρίσω τη δεκαετία ως electro-υπήρξαν πολύ αξιόλογα ονόματα όπως Strokes,Bloc Party,Arctic Monkeys και τόσοι άλλοι που δε μπορώ απλώς να αγνοήσω.Αλλά κρίνοντας από τη σημερινή βρετανική σκηνή,η νέα φουρνιά είναι electroηχορύπανση με τη καλή έννοια πάντα.Κι όποιος πάρει τη πρωτιά,τη πήρε,λέμε τώρα!Anyway,με τα The Party,DVNO,D.A.N.C.E.,Let There Be Lιght να ξεχωρίζουν,

8.5

Justice Myspace

Review-> Gorillaz - D-sides(2007)

Disc 1->Ακούγοντας τα 4 πρώτα κομμάτια του album αρχίζω να πιστεύω στη θεωρία ότι καθετί περνάει από τον κύριο Damon Albarn είναι τέλειο.Με το που ακούς το "oh yeah!" στο People,υποκλίνεσαι.Ο τίτλος We Are Happy Landfill προμηνύει χαρούμενο ύφος,αλλά τέτοια δυνατά φωνητικά πρώτη φορά ακούω από τον κύριο.Συνεχίζοντας το άκουσμα,είναι φανερό ότι τα ραπαρίσματα του Demon Days δεν υπάρχουν στο D-Sides,τη θέση τους έχουν πάρει πιο electro στοιχεία.Πάρε παράδειγμα το Rockit και το γιορτινό Bill Murrey.Και ναι!,ο Damon Albarn στα κέφια του πάλι,με το The Swagga να ξεφυσσά αν μη τι άλλο happy feeling!Ύστερα από το παράξενο Murdoc Is God,οι Gorillaz πειραματίζονται δημιουργικά,ώσπου να κλείσουν με το μιζέρικο Stop The Dams.

Disc 2->Κοιτάζοντας το tracklist,βλέπω 3 remix Dare και 3 Kids With Guns,1 κι 1 όλα.Αρχή με dfa remix,ποιό άλλο,το Dare.Κλασικό γαμάτο remix της dfa,με φωνητικά Damon Albarn αντί των χαζοχαρούμενων(?) παιδιών στη κανονική version του song.Δε μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο κακό remix,πράγμα που περίμενα αφού συμμετέχουν ονόματα όπως Jamie T,Soulwax,Hot Chip.Απλώς απίστευτα remix.

Disc 1->6.5
Disc 2->8

Gorillaz Official Site

Review-> The Raveonettes - Lust Lust Lust(2007)

Οι Raveonettes επέλεξαν να βγάλουν απ'το παιχνίδι τούς τύπους που τους θεωρούν μεγάλο όνομα έχοντας ακούσει μόνο το Love In A Trashcan σε κάποιο μπαρ,αφού στον νέο τους δίσκο,ονομαζόμενος Lust Lust Lust,δεν μπορούμε να διακρίνουμε κάποιο κομμάτι ανάλογό του,πράγμα που είναι πολύ καλό.Εδώ κυριαρχούν οι βρώμικες κιθάρες γεμάτες reverb και βρωμιά,οι οποίες θυμίζουν πάρα πολύ Jesus And Mary Chain έως και σε σημείο "αντιγραφής",και τα πάντοτε φανταστικά φωνητικά της Sharin Foo.Σε σύγκριση με το Pretty In Black,ο ήχος των Raveonettes ακολουθεί τη πορεία των My Boyfriend's Back και Somewhere In Texas,σε πιο εξελιγμένη μορφή,με τα κιθαριστικά ριφάκια να σκίζουν πάνω από κάποιο συνεχόμενο ρυθμό.Φοβερό tracklist,ξεκινώντας με το Aly,Walk With Me,ύστερα to μαγευτικό Dead Sound και καταλήγοντας στο πιασάρικο(για τους μη ψαχνόντες του Trashcan)You Want The Candy.Ό,τι πρέπει γι' αυτή τη περίοδο,ένας δίσκος για πολλά(εμπεδωτικά και μη) ακούσματα.Έτσι απλά,

8

The Raveonettes Official Site

Review-> She Wants Revenge - This Is Forever(2007)

Αρχή του album με instrumental πειραματισμούς θα έλεγα,συνέχεια με το δυναμικό και ίσως το καλύτερο song του album,Written In Blood.Ωραία,τώρα μπήκαμε στο κλίμα και συνεχίζουμε στα επόμενα κομμάτια με κλασικά She Wants Revenge tunes,ώσπου να έρθει το φοβερό What I Want με τις απίστευτες κιθάρες.Ακολουθεί ένα πιο down ύφος στα επόμενα,καταντώντας μονότονοι στη συνέχεια.All Those Moments,η λύπη φτάνει στα όριά της,αλλά ευτυχώς το σώζει το Rachel με το οποίο θα κλείσουν.Άλλο ένα album από τους She Wants Revenge που χαρακτηρίζεται από το συνηθισμένο tracklist τύπου "άνοδος-πτώση-άνοδος".

6

She Wants Revenge Official Site